Showing 97–108 of 116 results
«Είναι κάτι νύχτες που τ’ αστέρια κατεβαίνουνε χαμηλά. Που λιώνει το φεγγάρι και νοτίζει την ψυχή σου. Είναι κάτι νύχτες που όλα σιγοτραγουδούν. Ακόμα κι οι πέτρες. Και τα ξερά κλαδιά. Αυτές τις νύχτες προτιμά να σε θυμάται η μοναξιά σου. Κι έρχεται ακάλεστη. Χωρίς να χτυπήσει ούτε καν την πόρτα, να ρωτήσει αν δέχεσαι επισκέψεις. Χωρίς να κρατά η αφιλότιμη ούτ’ ένα λουλουδάκι. Ούτ’ ένα γλυκό μπας και σε ξεγελάσει. Θρονιάζεται στην ψυχή σου κι ανάβει προκλητικά το τσιγαράκι της. ”Αυτάαα! Πού είχαμε μείνει;” Σου λέει μ’ όλο το θράσος της και σε κοιτά κατάματα. Είν’ αυτές οι νύχτες που τ’ άστρα κατεβαίνουν χαμηλά. Που λιώνει το φεγγάρι. Που όλα σιγοτραγουδούν. Είν’ αυτές οι νύχτες, τελικά, που βλέπεις καθαρά το χρώμα που έχουν τα μάτια της μοναξιάς. Ίδιο ακριβώς, όπως οι στάχτες από τα όνειρα.»
Το νέο βιβλίο του πολυβραβευμένου Μανόλη Πρατικάκη, «Σύνδρομο Fregoli – Το τίμημα να είσαι ένας άλλος», δομείται πάνω σε μία νουβέλα και δύο αφηγήματα που παντρεύουν την ψυχιατρική με τη λογοτεχνία.
Με σκηνικό του την αυτοκρατορία της ψυχής, ο συγγραφέας αξιοποιεί με απαράμιλλη δεξιοτεχνία την πρώτη ύλη του –το φαντασιακό παράδοξο κόσμο του νου και τις εκτροπές του–, μεταμορφώνοντας τρία πρόσωπα που νοσούν ψυχικά σε τρεις γοητευτικές λογοτεχνικές περσόνες. Οι φιγούρες, μέσα στην καθημερινότητα και την τραγικότητά τους, μετατρέπονται σε μια μεγαλειώδη αλληγορία για το κατακερματισμένο και εφιαλτικά αποπροσωποποιημένο σύγχρονο άνθρωπο της νεωτερικότητας. Κι ενώ ο αναγνώστης συναντά αδύναμες ψυχές που δεν αντέχουν την τόση πραγματικότητα και σκηνοθετούν ένα δικό τους ανύπαρκτο κόσμο, καταδύεται στο έρεβος της ψυχής του άλλου, για να μεταβεί σε μία ψυχο-κοινωνιολογική αναζήτηση γύρω από την «ταυτότητα» και τον πολιτισμό μας. Στον απόηχο των ιστοριών ένα ερώτημα απαιτεί να απαντηθεί: Μήπως εντέλει ο πολιτισμός μας είναι αυτός που νοσεί, με την ακόρεστη απληστία του και την απώλεια κάθε πηγαίου και αυθεντικού;
Η νουβέλα «Σύνδρομο Fregoli» και τα δύο αφηγήματα «Μπρους Λι», «Μια παράδοξη τύφλωση» είναι απαλλαγμένα από ψυχιατρική θεωρία και εστιάζουν στην ανθρώπινη ιστορία. Ο Μανόλης Πρατικάκης αφηγείται με διεισδυτικότητα ψυχαναλυτική και «με την πρόθεση να θαυμάσει, να πλησιάσει, να φροντίσει», όπως σημειώνει χαρακτηριστικά στον πρόλογο του βιβλίου ο Αναπληρωτής καθηγητής Ψυχιατρικής και ποιητής Γιάννης Ζέρβας. «Η αφήγησή του στηρίζεται κυρίως στη συμπεριφορά και στις μαρτυρίες των ασθενών του. Πέρα από τη λογοτεχνική τους αξία, τα τρία περιστατικά έχουν σαφή εκπαιδευτική χρησιμότητα, γιατί δείχνουν ξεκάθαρα τη σημασία της γλώσσας στην ψυχιατρική περιγραφή ώστε να αποκτήσει υπόσταση ο άλλος, γιατί μόνο έτσι μας εξοικειώνει αληθινά με το πρόσωπο και μας δίνει τη δυνατότητα να το γνωρίσουμε αρκετά ώστε να μπορούμε να προβλέψουμε τις αντιδράσεις του. Στα δικά μου μάτια δείχνει σαφής η πρόθεση του Πρατικάκη μέσα από αυτό το ιδιαίτερο βιβλίο του, όπου η ποιητική του δεινότητα υποτάσσεται και υπηρετεί την περιγραφή και την παρουσίαση των ανθρώπων και των θεραπειών τους. Το μήνυμά του όπως το αντιλαμβάνομαι, λέει το εξής: Χωρίς τη λογοτεχνία η ψυχιατρική στεγνώνει επικίνδυνα».
Οι αλήθειες των ταξιδιών αρχίζουν από τα λιμάνια, κατασταλάζουν στη μνήμη και τονίζουν τη μεγαλοπρέπεια της θάλασσας.
Ποντοπόρος ταξιδευτής, ο συγγραφέας Μανώλης Ροδανάκης στο βιβλίο του «Ταξιδευτές στα πέλαγα» ξεδιπλώνει με νοσταλγία τους χάρτες στο βάθος του χρόνου, καταγράφοντας τις ρότες υπερπόντιων ταξιδιών, προτού χαθούν τα ίχνη τους στην ομίχλη.
Τα γεγονότα που περιγράφει ο συγγραφέας φαντάζουν εξωπραγματικά, είναι όμως αληθινές εικόνες και χρώματα ενός κόσμου μιας άλλης εποχής. Συνέβησαν στις δύσβατες ρότες των ωκεανών, σε ανθρώπους με ψυχή και ταυτότητα. Αφήνουν γεύση αλμύρας, στην μπουνάτσα, στη δίνη των κυμάτων, στο τρίξιμο της λαμαρίνας, όταν οι φουρτούνες έμοιαζαν με αιώνες. Παραγωγός και αποδέκτης πολλαπλών συναισθημάτων, ο Μανώλης Ροδανάκης μέτρησε εκατομμύρια ναυτικά μίλια στον περίπλου των πόντων και κατέγραψε περιστατικά που συνέβησαν κατά τη διάρκεια υπερπόντιων ταξιδιών της περασμένης γενιάς, τα οποία τονίζουν τη ναυτοσύνη και υποβαθμίζουν τη συνάντησή τους με τη λησμονιά.
Η ταξιδιωτική γραφή του Μανώλη Ροδανάκη, βαθιά εξομολογητική, μεταφέρει έναν πλούτο πληροφοριών για τον κόσμο της θάλασσας και τη ναυτική κοινωνία, αναπλάθοντας άλλοτε με γοητεία και άλλοτε με ρεαλισμό μια ολόκληρη εποχή. Ο συγγραφέας υπογράφει ένα πλήθος εμπειριών και βιωμάτων παρασύροντας τον αναγνώστη σε ένα πρωτόγνωρο ταξίδι από τη Μεσόγειο μέχρι τις εσχατιές της γης.
Ο ψυχίατρος Ματίας Φρερ. Η αστυνομικός Αναΐς Σατλέ. Ένα άγριο έγκλημα, μια σκηνοθεσία που παραπέμπει στην ελληνική μυθολογία, ένας ασθενής που χάνοντας τη μνήμη του ενστερνίζεται νέα ταυτότητα. Ο ψυχίατρος διερευνά την ψυχική πάθηση που κάνει τον άνθρωπο «ταξιδιώτη δίχως αποσκευές». Η αστυνομικός προσπαθεί να διαλευκάνει το έγκλημα…
Οι δρόμοι τους διασταυρώνονται, το παρελθόν που ανασκαλεύουν αποδεικνύεται εφιαλτικό. Οδηγεί μέσα από έναν λαβύρινθο ψευδαισθήσεων, αγωνίας και αίματος στην αναζήτηση της αρχικής ταυτότητας. Ή μήπως στις ρίζες του κακού;
Κανείς δεν είναι αυτό που πιστεύει πως είναι… Ο κυνηγός κι η λεία, ο φονιάς και το θύμα εναλλάσσονται. Μόνη σωτηρία να κατορθώσεις να γλιτώσεις από τον διώκτη σου. Αν όμως αυτός είναι ο εαυτός σου;
Η φιλοσοφία δεν είναι ενατένιση, ούτε αναστοχασμός, ούτε επικοινωνία, αν και κάποια στιγμή κατάφερε να πιστέψει ότι είναι πότε το ένα, πότε το άλλο, λόγω της ικανότητας που έχει ο κάθε πνευματικός κλάδος να γεννά τις ίδιες του τις αυταπάτες και να κρύβεται πίσω από ένα σύννεφο ομίχλης το οποίο εκπέμπει επί τούτου. Δεν είναι ενατένιση, επειδή ενατένιση είναι τα ίδια τα πράγματα καθ’ όσον τα βλέπουμε μέσα από τη δημιουργία των ίδιων τους των εννοιών. Επίσης, δεν είναι αναστοχασμός αφού κανείς δεν χρειάζεται τη φιλοσοφία για να αναστοχαστεί πάνω σε κάτι: νομίζουμε ότι δίνουμε πολλά στη φιλοσοφία με το να την κάνουμε τέχνη του αναστοχασμού, της αποστερούμε, όμως τα πάντα, αφού ούτε οι μαθηματικοί περίμεναν ποτέ τους φιλοσόφους, για να αναστοχαστούν πάνω στα μαθηματικά, ούτε οι καλλιτέχνες, για να αναστοχαστούν πάνω στη ζωγραφική ή στη μουσική. Το να ισχυρίζεσαι, λοιπόν, πως αυτοί γίνονται φιλόσοφοι, μοιάζει απλά με κακόγουστο αστείο, επείδη ο αναστοχασμός τους ανήκει στην αντίστοιχη δημιουργία.
Όταν ένας ευαίσθητος έφηβος αποκτά μια βάση συναισθηματικής ασφάλειας, που προέρχεται από τη σταθερή και χωρίς ακραίες υπερβολές στάση των γονιών του, μετατρέπει το αναπόφευκτο υπαρξιακό του άγχος σε συναισθηματική και κοινωνική δύναμη. Όμως, γι’ αυτή τη σταθερή και χωρίς ακρότητες στάση, αρμόδιοι είναι αποκλειστικά οι γονείς και όχι οι ειδικοί. Λίγο περισσότερη φροντίδα και προσοχή είναι υπερπροστασία, λίγο λιγότερη είναι εγκατάλειψη και αδιαφορία.
Ένα βιβλίο-εγχειρίδιο για όλους τους γονείς αλλά και για τους εφήβους. Η Κική Τζωρτζακάκη, συνδυάζοντας την επιστημονική γνώση με την πρακτική εφαρμογή της, δίνει με απλό και κατανοητό τρόπο απαντήσεις για ό,τι αφορά στην εφηβεία. Τοποθετώντας τον έφηβο στην κοινωνική πραγματικότητα του σήμερα, μας βοηθά να κατανοήσουμε τον ψυχισμό του, τις ανάγκες του, τις ανησυχίες και τα προβλήματά του, προσφέροντας χρήσιμες συμβουλές. Η πληθώρα των παραδειγμάτων που παραθέτει η συγγραφέας ως καταγραφή της πραγματικότητας εμπλουτίζει το υλικό του βιβλίου και υπογραμμίζει τη χρηστικότητά του.
Η ζωή παίζει πολλά παιχνίδια και επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις. Η αγάπη, ακέραιη και ανυπότακτη, δε χάνεται, δε γονατίζει ούτε εγκαταλείπει ποτέ τις καρδιές των ανθρώπων. Δύο κορίτσια που η μοίρα και η δίνη της ζωής τα χώρισε κράτησαν ανέπαφη την αγάπη και την ελπίδα στις πληγωμένες καρδιές τους…
Το χαμπέρι έφτασε και στο χωριό της πλαγιάς. Έφτασε σαν το κακό πουλί. Κι εσκέπασε σφιχτά με τις φτερούγες του τον ανθισμένο λόφο. Και τον έπνιξε.
Πρωί πρωί η “κυρία είσοδος” του κόκκινου σπιτιού έκλεισε μ’ ένα βρόντο σαν τη στριγγλιά. Και το μπρούτζινο χέρι με το δαχτυλίδι τινάχτηκε δυο φορές στον αέρα και χτύπησε δίχως σκοπό. Τακ. Τακ.
Περάστε! είπε η μοίρα στη συφορά. Κι εκείνη πέρασε ευγενικά και εστρογγυλοκάθισε στον καναπέ, δίπλα στο μαντολίνο του Νικόλα και στα δαντελένια μαξιλαράκια της κυρίας Κατίνας.
Κείνη τη μέρα μαζευτήκανε όλοι στο σπίτι της Σμυρνιάς. Από κει θα φεύγανε οι πέντε άντρες.
“Θα ‘ρθουμε πίσω”, λέγανε. Γιατί προσοαθούσανε να δώσουνε κουράγιο στις γυναίκες. Και γελούσανε. Μα το γέλιο έπεφτε από το μισό τους χείλι σαν τ’ αποτσίγαρο. Κι έσβηνε…
Μια φθινοπωρινή μέρα στο Ελσίνκι ένας άντρας βρίσκεται πνιγμένος στην μπανιέρα του. Πρόκειται για ατύχημα ή μήπως για δολοφονία, αφού όλοι όσοι βρίσκονται στον κοινωνικό του περίγυρο έχουν λόγους να τον μισούν; Ο επιθεωρητής Πάλμου αναλαμβάνει να διαλευκάνει την υπόθεση, με τη βοήθεια πάντοτε το νεαρού και αφελούς συνεργάτη του, που είναι και ο αφηγητής αυτής της ιστορίας.
Το δεύτερο αστυνομικό μυθιστόρημα του διάσημου Φινλανδού συγγραφέα Mika Waltari γνώρισε την ίδια εκδοτική επιτυχία με το πρώτο και μεταφέρθηκε κι αυτό στον κινηματογράφο. Παρουσιάζεται στο ελληνικό κοινό μεταφρασμένο απευθείας από τη φινλανδική γλώσσα.
Η Εκάτη-Ουλρίκα, μνήμη που συγκρατεί τα μυστικά και κάνει προσωπεία τα πρόσωπα και μαριονέτες τους πεθαμένους της για ν’ αντέξει.
Και ο Μιχαήλ-Σεμπάστιαν που συμπληρώνει τη χαμένη παρτιτούρα – γι’ αυτό έχει έρθει εξάλλου σ’ αυτή τη ζωή.
Ανάμεσά τους, η Ιστορία και η Συγγένεια, το Παρελθόν και η Νέμεσις, το Χρέος και ο Έρωτας, ο Μπόρχες και η Αιώνια Επανάληψη.
«Άλεφ» και «Μπεθ», υπνοβάτες στο Σολάρις του Διαδικτύου, όπου «ό,τι γεννιέται γεννιέται ξανά», για μια αιώνια στιγμή. «Δραπέτες», καταδικασμένοι να συναντιούνται ξανά και ξανά στην ίδια σκακιέρα. Με προσωπεία, έστω. Και με λόγια –για να τ’ αντέξουν− δανεικά. Ακούγοντας πάντα τον δικό τους Ραβέλ ή Βάγκνερ, με την υπόσχεση να αιωρείται εκεί σαν θηλιά: «Πατέρα, δεν ξέχασα, μάνα είμαι εδώ στην ξερολιθιά, σε κάθε ξερολιθιά, κι ακούω πάντα τον δικό μας Βάγκνερ. Θα ξανάρθω, και η τιμωρία θα είναι πορφυρή».
Το «Σημειωματάριο του γονιού» είναι ένα διαχρονικό ημερολόγιο, χωρίς συγκεκριμένο έτος, που έχει σκοπό να προσφέρει εύκολα και γρήγορα καθημερινή υποστήριξη και απλές λύσεις στον κάθε γονιό που ενδιαφέρεται για τη σωστή ανατροφή του παιδιού του. Περιέχει επιλεγμένα αποσπάσματα από τους δύο τόμους του βιβλίου «Μαμά, κόψε το κήρυγμα (κι εσύ, μπαμπά, επίσης)» και μπορεί να διαβαστεί με πολλούς τρόπους. Με όποιον τρόπο πάντως κι αν διαβαστεί, παραμένει ένα βιβλίο που προσφέρει σε κάθε γονιό ιδέες που θα τον βοηθήσουν να βελτιώσει τις οικογενειακές του σχέσεις.
Βραβείο Καλύτερου Επιστημονικού Βιβλίου του περιοδικού Lire
Ο διεθνούς φήμης αστροφυσικός Κριστόφ Γκαλφάρ μάς οδηγεί σε ένα συναρπαστικό ταξίδι στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του σύμπαντος − ένα ταξίδι στον πραγματικό κόσμο της επιστήμης.
Ένα εντυπωσιακό έργο εκλαϊκευμένης επιστήμης που εξηγεί την κβαντική μηχανική, τη γενική σχετικότητα και τη θεωρία χορδών όχι μέσα από αφηρημένα διαγράμματα και εξισώσεις, αλλά μέσα από την αφήγηση, σαν ένα παραμύθι. Διαβάζοντάς το, μεταφερόμαστε στην επιφάνεια του θνήσκοντος Ηλίου, ταξιδεύουμε σε μακρινούς γαλαξίες, δοκιμάζουμε τη θανάσιμα ασφυκτική αγκάλη μιας μαύρης τρύπας και ξεδιπλώνονται μπροστά μας τα μυστήρια της φυσικής.
Το βιβλίο Το σύμπαν στα χέρια σας βοηθά τον απλό αναγνώστη να κατανοήσει τις δυσκολονόητες αλήθειες που αποτελούν τη βάση της σύγχρονης επιστήμης, ενώ καθ’ οδόν θίγει και βαθύτερα ζητήματα όπως η ύπαρξη του Θεού, οι απαρχές του χρόνου και το μέλλον της ανθρωπότητας…
Ο Κριστόφ Γκαλφάρ, ως επιδέξιος αφηγητής, μας παίρνει από το χέρι σε ένα ταξίδι στον χώρο και τον χρόνο, όπου θα εξερευνήσουμε τους δομικούς λίθους που βρίσκονται στη βάση του σύμπαντος κόσμου, φτάνοντας μέχρι τα αναπάντητα ερωτήματα που εξακολουθούν να μας απασχολούν. Όλα αυτά τα θαύματα παρουσιάζονται με γλώσσα άμεση και διαισθητική, η οποία πετυχαίνει αυτό που κανένα άλλο βιβλίο δεν κατάφερε σε τόσο μεγάλο βαθμό ως σήμερα: να καταστήσει απόλυτα προσιτό στους αναγνώστες τον δαιδαλώδη, φανταστικό, μυστηριώδη και θαυμαστό κόσμο της επιστήμης.
Το βιβλίο κυκλοφορεί επίσης στις χώρες: ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία, Ισπανία, Σουηδία, Ιταλία, Τσεχία, Ρωσία, Ιαπωνία, Κίνα, Ταϊβάν, Κορέα, Βραζιλία.
| There are no products |