Showing 97–99 of 99 results
Κωνσταντινούπολη, 1531: στα σοκάκια του Μεγάλου Παζαριού περιφέρεται ένα προικισμένο αγόρι που μαγεύεται απ’ την τέχνη της καλλιγραφίας, εντυπωσιάζεται απ’ τον χρωματικό πλούτο των βυζαντινών εκκλησιών, σκιρτά στη θέα των γυμνών κοριτσιών στο σκλαβοπάζαρο… Οι εβραϊκές καταβολές του τού απαγορεύουν οποιαδήποτε ενασχόληση με την τέχνη της αναπαράστασης· μοναδικός δρόμος: η φυγή…
Βενετία, 1574: το Τουρκάκι, όπως τον αποκαλούσε ο Δάσκαλός του, ο μεγάλος Τιτσιάνο, έχει γίνει πλέον ένας από τους πιο φημισμένους ζωγράφους της πόλης. Οι ισχυροί της Γαληνοτάτης υποκλίνονται στο ταλέντο του. Βρίσκεται στο απόγειο της δόξας του, όταν μια παράνομη ερωτική σχέση τον οδηγεί ενώπιον του Ιεροεξεταστή και αποκαλύπτει το μεγάλο του μυστικό…
Μια τοιχογραφία εποχής, πλημμυρισμένη από ομορφιά, χρώματα, πάθη και μηχανορραφίες, τη μαγεία της Ανατολής και την ανυπέρβλητη τέχνη της βενετσιάνικης Αναγέννησης.
Μετάφραση: Ρίτα Κολαΐτη
Το βιβλίο έχει τιμηθεί με τα ακόλουθα βραβεία:
Prix des Libraires de Nancy – Le Point
Prix Page des Libraires
Prix Jean Giono
Prix de l’Académie Romande
Prix Alberto-Benveniste
Prix Millepages
Prix Casanova
Prix Culture et Bibliothèques Pour Tous
Prix de l’Académie de Bretagne
Prix du Lycée Français de New-York
Prix de la Médiathèque Assia-Djebar
Prix Anastase
Prix du Lycée Charles de Gaulle – Dijon
Prix Page des Libraires
Prix Paroles et Plumes
Prix Océanes
«Το άσπρο σπιτάκι με τα κεραμίδια ήτανε το τελευταίο του χωριού. Από κει και πέρα άρχιζαν τα καπνοχώραφα. Δυο κάμαρες και μια αυλή, γεμάτη γιασεμιά. Στη μια κάμαρα αποθήκευαν τα καπνά. Στην άλλη είχανε τη σόμπα, δυο στενά καναπεδάκια για τη μάνα και τη γιαγιά, το μεγάλο κρεβάτι, που τώρα κοιμόντουσαν τα παιδιά, κι ένα κομό σκαλισμένο στο χέρι, προίκα της γιαγιάς…»
Μια ιστορία γεμάτη δυνατά χρώματα και συναισθήματα που μας ταξιδεύει πέρα από την πραγματικότητα και μας μαγεύει με τον ποιητικό λόγο της.
Μια σταχυολόγηση χαριτωμένων ανεκδότων από την καθημερινή ζωή των Κρητικών από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Τα γελοιογραφικά σκίτσα του Γήση Παπαγεωργίου συνοδεύουν και τονίζουν τον ελλειπτικό λόγο των «σόρδινων» του βιβλίου.
Όταν η σάτιρα προσώπων και καταστάσεων ξεκινά από την αυτοσάτιρα, τότε είναι αποδεκτή, γιατί είναι καλοπροαίρετη. Στους Κρητικούς περισσεύει αυτή η διάθεση και τα πειράγματα δίνουν και παίρνουν στα καφενεία και στις συναθροίσεις, στα χωράφια, στ’ αμπέλια και στα λιόφυτα. Τα πιο επιτυχημένα από αυτά τα πειράγματα τα διηγούνται ξανά και ξανά, τροποποιώντας τα πολλές φορές έτσι, που, από επώνυμες ιστορίες, καταλήγουν να γίνονται ανώνυμα ανέκδοτα.
Ο Γιώργος Βιτώρος, χρόνια τώρα, συγκεντρώνει λαογραφικό υλικό της Κρήτης που το διασώζει παρουσιάζοντάς το σε δίσκους, σε τηλεοπτικές ή ραδιοφωνικές εκπομπές ή σε βιβλία. Διατρέχοντας την Κρήτη, έβαλε τους νέους να ρωτούν για τα παλιά, ευαισθητοποίησε τους ριμαδόρους να φτιάχνουν μαντινάδες και ερέθισε τους πάντες να αναζητούν έξυπνες «αθιβολές» και «σόρδινα». Στο τέλος προέκυψε αυτή η ευχάριστη αλλά και σημαντική καταγραφή των ανεκδότων από τη ζωή των Κρητικών μέσα στο πέρασμα των αιώνων.
| There are no products |