Showing 13–24 of 41 results
Πρωτεϊκή, γήινη και αστρική, υπακούοντας αθέλητα σε μια αλλόκοτη παράκληση, που κατά βάθος υπήρξε για κείνη διαταγή, η Λίλιθ θα ανακαλύψει μυστηριωδώς σε ένα παλαιοβιβλιοπωλείο σαράντα έξι ερωτικές επιστολές, και η τοξίνη των λέξεων θα της αλλάξει έκτοτε τη ζωή.
«Από γράμμα σε γράμμα», θα αγγίξει την άβυσσο, θα βυθιστεί στο σκοτάδι της αμφιβολίας, θα αναζητήσει την ασφάλεια της δικής της ανασκαφής, μα τελικά θα γίνει η Μ. Θα θελήσει να μάθει, θα πονέσει, θα ερωτευτεί· και θα αρνηθεί. Και μπορεί να σωθεί.
Τo νέο μυθιστόρημα της Ελένης Γκίκα, ένα ερωτικό, βιβλιοφιλικό, υπαρξιακό θρίλερ, με αλληλογραφία αληθινή.
Ο Λιούις, ένας νεαρός τραπεζίτης της δεκαετίας του 1920, ενδιαφέρεται περισσότερο για τις τιμές στο Χρηματιστήριο παρά για τις γυναίκες. Ώσπου ερωτεύεται την Ειρήνη Αποστολάτου, γόνο μιας ισχυρής οικογένειας Ελλήνων τραπεζιτών της Τεργέστης. Τι θα
απογίνει η αγάπη ανάμεσα σ’ αυτούς τους δυο αδίστακτους ανθρώπους των επιχειρήσεων που, παρά το ότι αγαπιούνται, συναγωνίζονται για το ποιος θα αποκτήσει το ορυχείο του Σαν Λουσίντο στη Σικελία, ποιος θα κάνει τις πιο προσοδοφόρες επενδύσεις, ποιος θα κερδίσει στο Χρηματιστήριο; Η αγάπη τούς ενώνει, οι επιχειρήσεις τούς χωρίζουν. Αγάπη και χρήμα. Ποιος θα νικήσει, η Αφροδίτη ή ο Ερμής; Στον κολοφώνα της τέχνης του, ο Πολ Μοράν επιχειρεί να δώσει τη δική τ ου απάντηση στο αιώνιο ερώτημα μέσα από τις σελίδες του υπέροχου και συνάμα σκληρού μυθιστορήματος Λιούις και Ειρήνη, όπου η αγάπη και το χρήμα διασταυρώνουν τα ξίφη τους σε μιαν ανελέητη μονομαχία…
Το βιβλίο Λιούις και Ειρήνη, του Πολ Μοράν, του μεγάλου Γάλλου συγγραφέα της γενιάς των τουέντις, αποτελεί μια υποδειγματική απεικόνιση της εποχής του αλλά και της μοντέρνας αντίληψης για το μυθιστόρημα. Ο έρωτας δύο χρηματιστών, του Λιούις και της Ειρήνης, διατυπωμένος σε κοφτό, σχεδόν τηλεγραφικό, ύφος και διανθισμένος από τις τιμές του χρηματιστηρίου, μοιάζει με γραφιστική τέχνη και με προσχέδιο. Η γραφή, λιτή, κοφτή και απότομη, μοιάζει με σκίτσο: με μερικές λέξεις, μερικές γραμμές σίγουρες και καθαρές, ο συγγραφέας σχεδιάζει μια χώρα, μια πόλη, σκιαγραφεί την ατμόσφαιρα μιας σκηνής και διασώζει ένα περίγραμμα προσώπου από τη λησμονιά. Σε αυτό το μυθιστόρημα ο Πολ Μοράν, στοιχειωμένος από την ταχύτητα και το δαιμόνιό του να σκαρώνει συνεχώς λογοπαίγνια, αποκαλύπτει τα δυνατά του σημεία: κομψός στιλίστας της γραφής, σμιλεύει με πλούτο λέξεων, εκφράσεων και ποιητικών εικόνων την ιστορία του. Εξαιρετικός στο στιγμιότυπο, στο σκίτσο, στο χαρακτηριστικό, αναδεικνύει ανάγλυφα την προοπτική και αποδίδει το βάθος των πραγμάτων. Χωρίς να προχωρήσει πιο πέρα από την επιδερμίδα και την επιφάνεια, η ματιά του Μοράν διακρίνεται ωστόσο για την απόλυτη οξυδέρκειά της. Αυτό που βλέπει, μας το δίνει να το δούμε σαν να είναι η πρώτη φορά, όπως δεν θα το είχαμε δει ποτέ χωρίς εκείνον. Αυτό και μόνο αρκεί να θεωρηθεί ο Πολ Μοράν ένας πολύ μεγάλος συγγραφέας.
Το ημερολόγιο μιας γυναίκας, η διαδρομή της, με τις ιστορίες προσώπων που έγιναν σταθμοί στη ζωή της. Ιστορίες ανθρώπινες και αληθινές.
Πάντα ήθελα να φεύγω. Να πετάει η ψυχή μου σαν τα πουλιά. Να νιώθω τη γλύκα μιας ατέλειωτης φυγής.
Όχι να φεύγω γι’ άλλους τόπους. Από την ίδια τη ζωή μου να φεύγω. Να ρίχνω τα «στοπ» στον δρόμο μου. Να γκρεμίζω τις πινακίδες που σηματοδοτούσαν διαδρομές. Να πατάω στις διαχωριστικές γραμμές. Ν’ αψηφώ τα όρια της ταχύτητας. Να φεύγω χωρίς προορισμό. Μια φυγή μέσα στην ίδια τη φυγή.
Σα να με κυνηγούσε πάντα ο εαυτός μου. Και μόλις έβρισκα ένα ξέφωτο, να πάρω μια ανάσα, βρε αδερφέ, να στήσω μια σκηνή να ξαποστάσω, βαρούσε ο συναγερμός μέσα μου και με ξεκούφαινε.
Φεύγοντας, άφησα πίσω μου πολλά σκουπίδια.
Άφησα όμως, στη φούρια μου, και πράγματα πολύ σημαντικά.
Κάτι κοσμήματα, ας πούμε, ακριβά, που κάποιοι μου είχαν χαρίσει για να στολίσω την ψυχή μου…
Οι μύθοι που σταχυολογήθηκαν από τον Αλέξανδρο Δουμά στη διάρκεια των πολυάριθμων ταξιδιών του δεν συγκεντρώθηκαν ποτέ σε ένα ενιαίο έργο. Ο συγγραφέας του βιβλίου «Οι Τρεις Σωματοφύλακες» διέσχισε την Ευρώπη, τη Μεσόγειο, τη Ρωσία, πραγματοποιώντας ταξίδια που του έδωσαν την ευκαιρία να ακούσει θαυμάσιες ιστορίες, τις οποίες μετέγραψε και διηγήθηκε σε κείμενα ταξιδιωτικού περιεχομένου, πολλά από τα οποία, δυστυχώς, μεταγενέστερα, μη τυχαίνοντας ιδιαίτερης λογοτεχνικής εκτίμησης και προσοχής, αγνοήθηκαν και χάθηκαν οριστικά. Σε κάθε του βήμα, πίσω από ένα βράχο ή στις όχθες μιας λίμνης, ο Δουμάς ανακαλύπτει ότι η Γερμανία αποτελεί την κατ’ εξοχήν γη της επαγγελίας για όλα τα φανταστικά του πρόσωπα: νεράιδες, Σειρήνες, δράκοντες, ξωτικά. Αντίθετα, στην Ιταλία, στην Προβηγκία ή στην Τύνιδα υπάρχει έκδηλο παντού το ανθρώπινο στοιχείο και το πάθος των νοτιότερων περιοχών.
Οι «Μύθοι και θρύλοι των μεγάλων δρόμων» αποτελούν μια πρόκληση και συνάμα μια πρόσκληση στον κόσμο του θαυμαστού και της περιπέτειας.
Το πρώτο αντιπολεμικό μυθιστόρημα του Vaino Linna που αναφέρεται στον λεγόμενο «επεκτατικό πόλεμο» ανάμεσα στη Φινλανδία και τη Σοβιετική Ένωση (1941-1944). Το βιβλίο κατατάσσεται στα κορυφαία κλασικά του 20ού αιώνα, ενώ θεωρείται το Ευαγγέλιο της φινλανδικής λογοτεχνίας και έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες σε όλο τον κόσμο.
Το 1939 η Σοβιετική Ένωση, ανησυχώντας από την επέκταση της Γερμανίας, ζήτησε από τη Φινλανδία να της παραχωρήσει τα μεγάλα νησιά του Βοθνιακού κόλπου και ένα μέρος από τον Ισθμό τnς Καρελίας, καθώς και βάσεις «επί ενοικίω» στην πόλη Χάνκο, στα ανατολικά τnς χώρας, για να ενισχύσει την άμυνα του Λένινγκραντ. Μετά την αντίδραση των Φινλανδών, n Σοβιετική Ένωση διέκοψε τις συνομιλίες και επιτέθηκε στη Φινλανδία στα τέλη Νοεμβρίου του 1939. Ο πόλεμος του χειμώνα, όπως ονομάστηκε, κράτησε ως τα τέλη Μαρτίου του 1940, οπότε n Φινλανδία αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει. Η Σοβιετική Ένωση απέκτησε ό,τι επιθυμούσε. […] «Ο άγνωστος στρατιώτης» του Βάινο Λίννα γράφτηκε το 1954 και αναφέρεται στον λεγόμενο «επεκτατικό πόλεμο» ανάμεσα στη Φινλανδία και τη Σοβιετική Ένωση (1941-1944). Θεωρείται το ευαγγέλιο τnς φινλανδικής λογοτεχνίας κι έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Ο συγγραφέας πολέμησε ο ίδιος σ’ αυτόν τον πόλεμο, νέος είκοσι χρόνων, κι έζησε από κοντά τα γεγονότα που περιγράφει. Η θέση του απέναντι στον πόλεμο είναι κριτική. Με χιούμορ και ρεαλισμό εναντιώνεται σε κάθε προπαγάνδα, σε κάθε εθνικισμό, σε κάθε πατριδοκαπηλεία, συνθέτοντας ένα αντιπολεμικό μυθιστόρημα που ήδη κατατάσσεται ανάμεσα στα κλασικά του εικοστού αιώνα.
Ο Γιάννης Μαγκλής είναι ένας από τους κορυφαίους σύγχρονους πεζογράφους μας. Ο Άρχοντάς του είναι παιδί της νιτσεϊκής φιλοσοφικής σκέψης. Όμως, πέρα για πέρα γήινος. Πατάει στέρεα στο χώμα. Σου προσφέρει, όχι την άρνηση, αλλά την κατάφαση της ζωής. Ένας ο δρόμος του: η πάλη ενάντια στο πεπρωμένο ως την ύστατη πνοή. Με αυτοπεποίθηση στις δυνάμεις του. Με περηφάνια. Με αξιοπρέπεια, όπως ταιριάζει στο δυνατό άνθρωπο. Αλύγιστος, κι ας ξέρει πως σε κάποια στροφή του άνισου αγώνα του, θα δεχτεί το θανάσιμο χτύπημα… η κυρία Μαρία, ο Νικόλας, ο Αλκιβιάδης, ο Μιλτιάδης, ο Άρης, η Ελένη, η Μυρτώ, η οικογένεια του Άρχοντα. Και γύρα της ένας κόσμος ολόκληρος που δούλευε τη γη, φρόντιζε τα ζώα και τις σοδειές και μεριμνούσε για τις τρεχούμενες εμπορικές δουλειές… Ο Άρχοντας είναι ένα από τα μυθιστορήματα που ανοίγουν δρόμους στην πορεία του ανθρώπου πάνω στη γη. Που του δίνουν έναν κανόνα ζωής, που ν’ αξίζει να τη ζήσει κανείς χωρίς να προδώσει τον άνθρωπο. Είναι γραμμένος έτσι που μπορείς να ακούσεις ευκρινέστατα τους ήχους της ψυχής του λαού μας. Πάνω απ’ όλα ορθώνεται περήφανη, δωρική, απολλώνεια η αξιοσύνη της ελληνικής φυλής, το λεγόμενο «δαιμόνιό» της, η λεβεντιά, η αγωνία του Σίσυφου, που κυλάει αιώνια την πέτρα του, μα και η ατσαλένια δύναμη του Ανταίου, που την κρατάει όρθια. Είναι βιβλίο που σε προβληματίζει. Σου βάζει ερωτηματικά και σε υποχρεώνει να δώσεις απαντήσεις. Βιβλίο που σε τυλίγει με την αχλύ του λόγου και με τα μαγικά φτερά του σε πάει πολύ ψηλά…
Ο Βάτραχος, ο διάσημος ήρωας του κλασικού πλέον αφηγήματος του Kenneth Grahame «Ο Άνεμος στις Ιτιές», βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάθλιψης και οι πιστοί του φίλοι, ο Αρουραίος, ο Τυφλοπόντικας και ο Ασβός, φοβούνται μήπως κάνει καμιά τρέλα… Αφού τον νταντεύουν, τον παρηγορούν και τον συμβουλεύουν να συνέλθει, του συστήνουν να αρχίσει ψυχοθεραπεία!
Μέσα από τους εύθυμους διαλόγους που συνθέτουν τις δέκα συνεδρίες με τον ψυχοθεραπευτή του, ο Βάτραχος μαθαίνει να αναλύει τα αισθήματά του και να αναπτύσσει τη συναισθηματική του νοημοσύνη. Σε αυτή τη διδακτική διαδρομή συναντάει το «εξεγερμένο παιδί» και τον «ενήλικα» που κρύβει μέσα του, ενώ, αυτάρεσκος και γεμάτος αυτοπεποίθηση όπως πάντα, αποφασίζει εντέλει να αφοσιωθεί σε ένα εντελώς νέο εγχείρημα…
Ξαναζωντανεύοντας αγαπητούς ήρωες και δίνοντας συνέχεια στη ζωή στην Ακροποταμιά, ο Robert de Board συνυφαίνει αριστοτεχνικά την ιστορία του Βάτραχου με τις περίπλοκες διανοητικές διαδικασίες της ψυχοθεραπευτικής επιστήμης, αλλά και με τους τρόπους που η συμβουλευτική ψυχοθεραπεία χειρίζεται την ψυχική εξάντληση. Η καθαρότητα της αφήγησης –απόσταγμα αληθειών– είναι θαυμαστή και η ανάγνωση του βιβλίου απολαυστική, τόσο για τους εφήβους όσο και τους ενήλικες κάθε ηλικίας.
«Είχα βρει καταφύγιο στην Έφεσο, με είχε μεγαλώσει ο Ηράκλειτος και είχα πολεμήσει τρία χρόνια στην Ιωνία. Είχα ακολουθήσει τον Δωριέα, είχα χύσει αίμα και είχα πληγωθεί για τους Έλληνες… Οι πόλεις τους πολεμούσαν η μια την άλλη. Μισούσαν τους άριστους και τους εξόριζαν. Μόνο η τυραννία τους κρατούσε πειθαρχημένους στις μεγάλες πόλεις της Δύσης… Ρωμαίος δεν ήμουν και την ελληνικότητά μου την είχα χάσει. Ήμουν ξένος πάνω στη γη και δεν γνώριζα καν την καταγωγή μου».
Πήρε μέρος στην επανάσταση της Ιωνίας, ζήτησε χρησμό από το μαντείο των Δελφών, πολέμησε στη ναυμαχία της Λάδης στο πλευρό των Φωκαέων, περιπλανήθηκε σαν πειρατής στη Μεσόγειο, έζησε στην Ιμέρα του τυράννου Κρίνιππου και στα σικανικά δάση, βρέθηκε στη Ρώμη, πολέμησε τους Έλληνες στο πλευρό των Καρχηδονίων του Αμίλκα, αγάπησε, προδόθηκε, πόνεσε και τελικά βρήκε τη λύτρωση. Ακολουθώντας τον Τουρμς που αναζητεί την ταυτότητά του, περιδιαβαίνουμε μαζί του ολόκληρη τη Μεσόγειο της εποχής των Περσικών Πολέμων.
Το μυθιστόρημα «Ο Ετρούσκος» παρουσιάζεται στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό για πρώτη φορά χωρίς περικοπές, μεταφρασμένο απευθείας από τη φινλανδική γλώσσα. Το 2011 το Υπουργείο Πολιτισμού της Φινλανδίας απένειμε το Κρατικό Βραβείο Μετάφρασης στη Μαρία Μαρτζούκου, η οποία έχει μεταφράσει στα ελληνικά αρκετά φινλανδικά έργα, μεταξύ των οποίων τα πέντε μυθιστορήματα του συγγραφέα Mika Waltari, που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Καλέντη.
Κάθε κονσέρτο είναι ένας αληθινός θρίαμβος. Ο μαέστρος Αλέξης Κανδύλης βρίσκεται στο απόγειο της δόξας του, αλλά κάποια στιγμή διαπράττει μια απρέπεια με ανυπολόγιστες συνέπειες. Η φήμη του κλονίζεται. Στις απογοητεύσεις και τις αντιξοότητες που ακολουθούν αντιτείνει τη σιγουριά ενός μοναδικού πεπρωμένου, ωστόσο τα παλιά τραύματα επανέρχονται στη μνήμη του. Το ύπουλο ritornello των Kindertotenlieder –Τα τραγούδια των νεκρών παιδιών– του Γκούσταβ Μάλερ του ψιθυρίζει ξανά και ξανά το μυστικό που παλεύει να ξεχάσει. Η πτώση είναι αναπόφευκτη. Μονάχα η φιλία και η εμπιστοσύνη των δικών του ανθρώπων φαίνεται να τον οδηγούν σε μια άλλη προσέγγιση του ταλέντου του, να ξυπνούν μέσα του έναν καινούριο άνθρωπο, που από την παντοδυναμία θα περάσει στη συμπόνια κι από την υπεροψία στη βαθιά ενσυναίσθηση. Ίσως και να διαφαίνεται μια μεταμόρφωση…
Ο Μαέστρος είναι ένα μυθιστόρημα συνταρακτικό, εκστατικό, γεμάτο από τη σφοδρότητα της μουσικής. Αποτελεί επίσης ένα στοχασμό για το στοιχείο του απρόβλεπτου που ενυπάρχει σε κάθε πλάσμα, για τη δύναμη του τυχαίου και την άβυσσο της ανθρώπινης ευθραυστότητας, αλλά και για την ανεξάντλητη γονιμότητα της τέχνης.
Το μυθιστόρημα «Ο Φρόιντ στο Μανχάταν», του Γάλλου συγγραφέα Λυκ Μποσί, κυκλοφόρησε το 2009 και σημείωσε μεγάλη εκδοτική επιτυχία στη Γαλλία.
Το βιβλίο στηρίζεται σ’ ένα ιστορικό γεγονός: το φθινόπωρο του 1909 ο Ζίγκμουντ Φρόιντ και ο Καρλ Γιουνγκ επισκέπτονται την Αμερική. Σκοπός τους είναι να δώσουν μια σειρά διαλέξεων στα αμερικανικά πανεπιστήμια για να προωθήσουν την ιδέα της ψυχανάλυσης. Αξιοποιώντας το πραγματολογικό υλικό και την πλούσια σχετική βιβλιογραφία, ο Μποσί γράφει ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα, όπου η ιστορική αλήθεια αναμιγνύεται με τη μυθοπλαστική φαντασία.
«Συμβαίνει καμιά φορά… να έχεις την αίσθηση πως δεν τελείωσες με κάποιον ήρωα ενός παλιότερου έργου σου. Κάτι θέλει ακόμα να πει. Κάτι γυρεύει και σε κυνηγά. Μου συνέβη έντονα με τις ”Κατειρήνες”, τα δύο μικρά κοριτσάκια από τη συλλογή διηγημάτων ”Οι Κάργιες”. Χρόνια δε μ’ άφηναν σε ησυχία οι ”Κατειρήνες”. Τελικά, ενέδωσα. Το μυθιστόρημα αυτό είναι ανάπτυξη εκείνου του διηγήματος», σημειώνει η ίδια η συγγραφέας.
Θρίλερ, ιστορικό μυθιστόρημα, μυθιστόρημα ιδεών: η ιστορία πέντε γενεών Ελλήνων που έζησαν στη Ρουμανία, αλλά και σε άλλα μέρη του κόσμου, για να επιστρέψουν τελικά και πάλι στην Ελλάδα.
Μετά τον βομβαρδισμό της 5ης Απριλίου 1944, στον σιδηροδρομικό σταθμό του Μπουζάου της Ρουμανίας, οι στρατιώτες βρίσκουν στις ράγες του τρένου ένα παιδί χαμένο. Ο στρατιωτικός γιατρός που βρίσκεται εκεί το παίρνει μαζί του, αγνοώντας την καταγωγή του. Αργότερα αποκαλύπτεται πως το κοριτσάκι αυτό, η Ντάρια, είναι απόγονος μιας οικογένειας Ελλήνων που έφτασαν στη Ρουμανία πριν από δύο περίπου αιώνες. Πόλεμοι και επαναστάσεις ανάγκασαν τις γυναίκες του γένους των Νίκα να παλέψουν σκληρά. Να αναθρέψουν τα παιδιά τους, που εξασφάλιζαν τη συνέχεια του γένους τους, την ώρα που οι άντρες τους θυσιάζονταν στους βωμούς της ιστορίας, της πολιτικής, της μετανάστευσης…
Ώριμη γυναίκα πια, η Ντάρια θα καταφέρει να ανασυνθέσει το παζλ της καταγωγής της. Είναι η πρώτη γυναίκα από το γένος των Νίκα που, μέσα από το ίδιο της το επάγγελμα, αυτό της κοινωνιολόγου, αποκτά συνείδηση των κοινωνικών και πολιτικών γεγονότων που καθόρισαν όχι μόνο την προσωπική της ιστορία, αλλά και αυτήν του γένους της.
| There are no products |