• img-book

    Χρήστος Μπουλώτης

-10%
ISBN: 978-960-594-131-4

Η βερικοκιά που φύτρωσε μέσα σε ένα κόκκινο γοβάκι

Συγγραφέας: Χρήστος Μπουλώτης

Ήταν κάποτε ένα γοβάκι ολομόναχο στην άκρη του δρόμου, ολομόναχο και παραπονεμένο. Η ζωή τού χαμογέλασε όταν ένα ουρανοκατέβατο κουκούτσι έπεσε στο μοναχικό γοβάκι και μέσα του φύτρωσε μια όμορφη βερικοκιά. Οι άνθρωποι σε ολόκληρη τη Γη έτριβαν έκπληκτοι τα μάτια τους γιατί δεν είχαν ξαναδεί βερικοκιά φορτωμένη με τόσα ζουμερά βερίκοκα και να φυτρώνει μάλιστα μέσα σε κόκκινο γοβάκι και το γοβάκι να χορεύει ασταμάτητα από χώρα σε χώρα, από πόλη σε χωριό κι από χωριό σε πόλη. Και στο κατόπι τους, η χαρούμενη συνοδεία από παλιά παιχνίδια, αδέσποτα σκυλιά και σκανταλιάρικα παιδιά. Μπροστά σε τούτο το ασυνήθιστο θαύμα, οι ζωγράφοι έφτιαχναν πολύχρωμους πίνακες, οι μουσικοί έγραφαν αισιόδοξα τραγούδια, οι ποιητές χιλιάδες ποιήματα και οι συγγραφείς όμορφες ιστορίες για να ομορφύνει και πάλι ο κόσμος.

 

Θεματολογία: Συναισθηματική Αγωγή, Συλλογική-Ατομική Ευθύνη & Περιβάλλον

 

Δελτία τύπου
Διαβάστε περισσότερα εδώ.

18.00 16.20

Ποσότητα:
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
avatar-author
Ο Χρήστος Μπουλώτης γεννήθηκε στη Μύρινα της Λήμνου. Είναι αρχαιολόγος στην Ακαδημία Αθηνών. Δίδαξε στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο και στα μεταπτυχιακά τμήματα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθώς και στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Έχει κάνει ανασκαφές στην Κρήτη, στη Σαντορίνη, στην αρχαία Ήλιδα και στην πατρίδα του, τη Λήμνο. Παράλληλα, από το 1987, ανάμεσα σε άλλα λογοτεχνικά είδη (ποίηση, πεζογραφία), ασχολείται συστηματικά και με την παιδική λογοτεχνία. Επί σειρά ετών δίδαξε μάλιστα Δημιουργική Γραφή στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ). Έχει εκδώσει μέχρι σήμερα εβδομήντα περίπου βιβλία. Το έργο του «Η παράξενη αγάπη του αλόγου και της λεύκας» τιμήθηκε το 1989 με το πρώτο ευρωπαϊκό βραβείο Pier Paolo Vergerio. «Ο κλέφτης των καρπουζιών» και «Το άγαλμα που κρύωνε» πήραν το ετήσιο βραβείο του ελληνικού παραρτήματος της ΙΒΒΥ το 2003 και το 2000 αντίστοιχα. Έχει αποσπάσει τρία Κρατικά Βραβεία για τα έργα «Το άγαλμα που κρύωνε» (2000), «Τα πολύτιμα σκουπίδια του κυρίου Νο» (2011) και «Ένα κορίτσι φτερουγίζει στον Κεραμεικό» (2012). Το 2006 τιμήθηκε με το βραβείο «Κώστα και Ελένης Ουράνη» της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου του. Το 2000, το 2007 και το 2010 πήρε το βραβείο του περιοδικού Διαβάζω για τα βιβλία «Το άγαλμα που κρύωνε», «Η κυρία Μίνα και η Άνοιξη» και «Η σκυλίσια ζωή του γάτου Τζον Αφεντούλη». Ήταν υποψήφιος για το διεθνές βραβείο Hans Christian Andersen 2012. Από τις εκδόσεις Καλέντη κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία του συγγραφέα: «Η επανάσταση των παλιών παιχνιδιών» και «Ο ρακοσυλλέκτης γάτος Μπαμ-Μπουμ και το φεγγάρι», με ζωγραφιές της Φωτεινής Στεφανίδη και το χριστουγεννιάτικο βιβλίο «Ποιος είναι ο πλανήτης των Χριστουγέννων;», σε εικονογράφηση της Αιμιλίας Κονταίου, το οποίο ήταν υποψήφιο για το Κρατικό Βραβείο Εικονογραφημένου Βιβλίου 2018. [accordions id="10254"]
Άλλα βιβλία: Χρήστος Μπουλώτης
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Εικονογράφηση: Φωτεινή Στεφανίδη
ISBN: 978-960-594-131-4
Ηλικία: 6+
Σελίδες:
40
Διαστάσεις: 26×28.5 εκ.

 

Κριτικές – Δημοσιεύματα

Στο συγκεκριμένο βιβλίο, όπως και σε όλα τα βιβλία του Μπουλώτη, συντελείται ένα συγγραφικό θαύμα: οι ήρωές του, άνθρωποι ή αντικείμενα, είναι όντα που πραγματοποιούν το αδύνατο με έναν απλό τρόπο, συνάμα προσφέροντάς τον στον αναγνώστη. […] Η σκηνή στην οποία άνθρωποι, ζώα και φυτά ακολουθούν το γοβάκι με τη βερικοκιά, παραπέμπει σε μια οικοκεντρικά ονειρική εικόνα μαγικού ρεαλισμού, όπου όλα τα όντα μαζί και οι ήρωες των έργων του συγγραφέα, σε μια πραγματικότητα ισότιμη με τη φαντασία, οδοιπορώντας σε όλη τη γη, προτάσσουν έννοιες όπως την αγάπη, την ειρήνη κυρίως τη δημιουργία που είναι ανάγκη να επικρατήσουν στη γη.
Η ζωγραφική της Στεφανίδη, το έχω ξαναγράψει, ακολουθεί κατά πόδας και συνάμα ερμηνεύει το κείμενο, από τη μια πλευρά χωρίς να απομακρύνεται από τα στιγμιότυπά του κι από την άλλη να το αποτυπώνει με έναν ζωντανό ή καλύτερα με έναν ομιλούντα τρόπο, με αποτέλεσμα σελίδες του να παραπέμπουν κάθε φορά σε ένα picturebook που σφύζει από χρώματα και ήχους, προσθέτοντας στο κείμενο και άλλες συναφείς εικόνες.
Δείτε το δημοσίευμα εδώ.

Μια πανέμορφη ιστορία, με φαντασία και καθόλου διδακτισμό, με τα νοήματα και τα μηνύματα να βγαίνουν μέσα από καταστάσεις και στιγμές και να μη χρειάζονται καμία επεξήγηση – όπως αρμόζει δηλαδή. Μας έχει συνηθίσει σε τέτοιες ο καλός συγγραφέας Χρήστος Μπουλώτης. Πολλή μαγεία, περισσότερη ελαφράδα, μια πρέζα χιούμορ και μερικά κλεισίματα ματιού και η συνταγή δεν αποτυγχάνει. Τα παιδιά ακολουθούν απρόσκοπτα τις περιπέτειες των ηρώων, γελάνε με το συννεφάκι, συμπονούν το γοβάκι, θαυμάζουν την μπότα και τους ανοίγει η όρεξη για μυρωδάτα βερίκοκα (τι, μόνο εγώ;). Ίσως εμπνέονται κι αυτά να φτιάξουν ζωγραφιές και τραγούδια για να υμνήσουν την παπουτσοβερικοκιά, όπως και τα παιδιά στην ιστορία. Άλλωστε, στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου υπάρχει χώρος και ενθάρρυνση για προσωπική δημιουργία, όπου τα παιδιά καλούνται να φανταστούν και να απεικονίσουν κι άλλες στιγμές από το θαυμαστό ταξίδι της βερικοκιάς. Η εικονογράφηση της Στεφανίδη, φωτεινή, ζωηρή και ονειρική, επιτείνει ακόμα περισσότερο την παιχνιδιάρικη και παραμυθένια ατμόσφαιρα της ιστορίας.
Δείτε το δημοσίευμα εδώ.

Στο συγκεκριμένο βιβλίο, όπως και σε όλα τα βιβλία του Μπουλώτη, συντελείται ένα συγγραφικό θαύμα: οι ήρωές του, άνθρωποι ή αντικείμενα, είναι όντα που πραγματοποιούν το αδύνατο με έναν απλό τρόπο συνάμα προσφέροντάς τον στον αναγνώστη.
Στο βιβλίο που αναφέρομαι ο αναγνώστης και η αναγνώστρια θα ταξιδέψουν, όπως υπονοήθηκε και σε άλλα του βιβλία, στα οποία εικόνες της υπέργειας «πολιτείας» του (βασικές σκηνές από πολλές ιστορίες του διαδραματίζονται πάνω από τη γη) συνταιριάζονται με εικόνες της γης, εκεί που δεν υπάρχει πόλεμος κι όπου οι άνθρωποι είναι ευτυχισμένοι με ζωγράφους, ποιητές και παιδιά να εμπνέονται. Η σκηνή στην οποία άνθρωποι, ζώα και φυτά ακολουθούν το γοβάκι με τη βερικοκιά, παραπέμπει σε μια οικοκεντρικά ονειρική εικόνα μαγικού ρεαλισμού, όπου όλα τα όντα μαζί και οι ήρωες των έργων του συγγραφέα, σε μια πραγματικότητα ισότιμη με τη φαντασία, οδοιπορώντας σε όλη τη γη, προτάσσουν έννοιες όπως την αγάπη, την ειρήνη κυρίως τη δημιουργία που είναι ανάγκη να επικρατήσουν στη γη. Η ζωγραφική της Στεφανίδη, το έχω ξαναγράψει, ακολουθεί κατά πόδας και συνάμα ερμηνεύει το κείμενο, από τη μια πλευρά χωρίς να απομακρύνεται από τα στιγμιότυπά του κι από την άλλη να το αποτυπώνει με έναν ζωντανό ή καλύτερα με έναν ομιλούντα τρόπο, με αποτέλεσμα σελίδες του να παραπέμπουν κάθε φορά σε ένα picturebook που σφύζει από χρώματα και ήχους, προσθέτοντας στο κείμενο και άλλες συναφείς εικόνες.
Γιάννης Παπαδάτος, bookpress.gr

Content missing