Showing 1–12 of 15 results
Η σειρά Θεοί και Ήρωες του Αρχαίου Κόσμου φωτίζει με νέο τρόπο πολλά από τα πιο σημαντικά όντα που έγιναν αντικείμενο λατρείας στην κλασική αρχαιότητα.
Το βιβλίο περιέχει αρκετές και ποικίλες εικόνες, διαγράμματα και χάρτες και παρέχει μια συνολική, προσιτή αλλά και επιστημονική εισαγωγή στον κυριότερο θεό του ελληνικού πανθέου.
Επόμενα βιβλία της σειράς Θεοί και Ήρωες του Αρχαίου Κόσμου:
Oιδίπους, Lowell Edmunds
Διόνυσος, Richard Seaford.
Ο Διόνυσος είναι το παλαιότερο εν ζωή σύμβολό μας. Αναφέρεται για πρώτη φορά σε κείμενα του 13ου αιώνα π.Χ. και για τους αρχαίους Έλληνες ήταν η θεϊκή ενσάρκωση του κρασιού, της μυστηριακής λατρείας και του θεάτρου, ενώ ακόμη και σήμερα λογίζεται ως κάτι το θεμελιώδες για την ανθρώπινη ύπαρξη. Με τη δύναμη της επιφάνειάς του, ο Διόνυσος καταλύει τα όρια της ατομικής συνείδησης και συμφύρει το άτομο στην ομάδα, όχι μόνο μέσω του κρασιού, αλλά επίσης με τη μεταμόρφωση των ατόμων στο θέατρο και με την πρόβα του θανάτου στη μυστηριακή λατρεία. Με αυτόν τον τρόπο μπορεί να ενσαρκώνει την κοινότητα ως όλον, αλλά μπορεί επίσης να είναι και ένα εκλεπτυσμένο φιλοσοφικό σύμβολο, το οποίο αποτέλεσε τον σοβαρότερο αντίπαλο στην εξάπλωση του Χριστιανισμού.
Το βιβλίο του Richard Seaford, μια ρηξικέλευθη ανάλυση για έναν από τους πλέον ανθεκτικούς θεούς, προσφέρει ένα έξοχο σημείο αναφοράς για την έρευνα, προκαλώντας παράλληλα το ενδιαφέρον των αναγνωστών οι οποίοι προέρχονται από επιστημονικά πεδία σχετιζόμενα με τις κλασικές σπουδές.
Η σειρά Θεοί και Ήρωες του Αρχαίου Κόσμου φωτίζει με νέο τρόπο πολλά από τα πιο σημαντικά όντα που έγιναν αντικείμενο λατρείας στην κλασική αρχαιότητα. Ταυτόχρονα παρέχει κι έναν τρόπο για να κατανοήσει κάποιος στον 21ο αιώνα τον αρχαίο ελληνικό και ρωμαϊκό πολυθεϊσμό. Η σειρά στοχεύει στο ενδιαφέρον του ευρύτερου αναγνωστικού κοινού, αλλά καλύπτει και τις ανάγκες των σπουδαστών σε ένα ευρύ φάσμα ειδικοτήτων, από την αρχαία ελληνική και ρωμαϊκή θρησκεία και μυθολογία, την κλασική λογοτεχνία και την ανθρωπολογία της κλασικής αρχαιότητας έως την αναγεννησιακή λογοτεχνία και τις πολιτισμικές σπουδές της περιόδου αυτής.
Κάθε τόμος της σειράς παρουσιάζει το θέμα του με τρόπο έγκυρο, προσιτό και ευχάριστο, ενώ η ύλη του διαρθρώνεται σε τρία βασικά μέρη. Η εισαγωγή αναδεικνύει τα στοιχεία εκείνα του θεού ή του ήρωα τα οποία χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής. Ακολουθεί ένα κεντρικό μέρος που παρουσιάζει βασικά θέματα και ιδέες, στα οποία συμπεριλαμβάνονται (σε βαθμό που ποικίλλει από βιβλίο σε βιβλίο) η καταγωγή του θεού ή του ήρωα, η μυθολογία του, η λατρεία του και οι αναπαραστάσεις του στη λογοτεχνία και την τέχνη. Αναγνωρίζοντας ότι η κληροδότηση του μύθου είναι αποφασιστικός παράγοντας για τη συνεχιζόμενη έλξη που αυτός ασκεί, στο τρίτο μέρος του βιβλίου μελετάται η πρόσληψη της κάθε θεϊκής ή ηρωικής μορφής από την αρχαιότητα ως σήμερα. Οι τόμοι συμπεριλαμβάνουν απεικονίσεις κάθε θεού/ήρωα και, όπου είναι απαραίτητο, χρονολόγια, οικογενειακά δέντρα και χάρτες. Μια σχολιασμένη βιβλιογραφία συνοψίζει τη σχετική έρευνα που έχει προηγηθεί και υποδεικνύει χρήσιμο επιπλέον υλικό για ανάγνωση.
Τα βιβλία της σειράς Θεοί και Ήρωες του Αρχαίου Κόσμου:
Δίας, Ken Dowden
Διόνυσος, Richard Seaford
Oιδίπους, Lowell Edmunds (υπό έκδοση)
Ένα βιβλίο που μυεί τον αναγνώστη στην πλατωνική αντίληψη και συγχρόνως αποτελεί εγχειρίδιο για όσους επιθυμούν να μελετήσουν σε βάθος την Πολιτεία. Η μελετητής του Πλάτωνα Julia Annas προσεγγίζει την πλατωνική σκέψη και καθοδηγεί τους αναγνώστες σε αυτή, παράλληλα όμως ασκεί κριτική σε πολυσυζητημένες ερμηνείες του έργου, όπως αυτή του Καρλ Πόπερ.
«Η περιπέτεια της Κρήτης και των ανθρώπων της» θα μπορούσε να τιτλοφορηθεί αυτή η Ιστορία της Μεγαλονήσου – μια περιπέτεια συγκλονιστική μέσα στους αιώνες, από τη νεολιθική εποχή μέχρι σήμερα. Μυθολογία και Ιστορία, θεοί και θνητοί, πόλεμοι και πολιτισμός, πολιτικοί και κοινωνικοί τρόποι ζωής, και κυρίως μια αγωνιστική επιμονή των Κρητικών να μην επιτρέψουν να μολυνθεί η γη και το αίμα τους από τους κατά καιρούς κατακτητές τους, συνθέτουν αυτή την περιπέτεια μέσα στους θυελλώδεις ανέμους του χρόνου και των ποικίλων ανακατατάξεων. Από τον Δία και τον Τάλω, τον Μίνωα και τη γραμμική γραφή, το τέλος του μινωικού πολιτισμού από τα ελληνικά φύλα που εισέβαλαν στο νησί ως τα χρόνια του Βυζαντίου, την αραβοκρατία, την ενετοκρατία και την τουρκοκρατία, οι Κρητικοί έχουν να δείξουν μια τέτοια δυναμική στην ιστορική παρουσία τους που –το λιγότερο– εντυπωσιάζει. Η συμμετοχή εξάλλου της Κρήτης στους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες από το 1821 ως την ξακουστή Μάχη της κατά των ναζί την έχει ανεβάσει ψηλά στην ελληνική και στην παγκόσμια συνείδηση.
«Το βιβλίο των Ι. Χρηστάκη και Γ. Πατεράκη, το οποίο σε μια πρώτη του μορφή απετέλεσε σειρά ραδιοφωνικών εκπομπών, είναι ένα “τόλμημα” και μια εξαιρετικά αξιόλογη προσπάθεια συνάντησης του Κρητικού με την ιστορία του. Γραμμένο με τρόπο απλό, ώστε να είναι προσιτό σ’ ένα ευρύτερο κοινό, επιχειρεί να φέρει τη, μεγάλη σε έκταση χρονική και πυκνή σε γεγονότα και πολιτισμικά στοιχεία, ιστορία κοντά στο μέσο αναγνώστη και να τον κάνει να την αγαπήσει. Αυτή η αγαπητική διάθεση των συγγραφέων απευθύνεται όχι μόνο προς τον αναγνώστη αλλά και προς το υλικό της ιστορίας. […]
Παρακολουθώντας τη σύγχρονη βιβλιογραφία τη σχετική προς τα δεδομένα της αρχαιολογικής και ιστορικής έρευνας, το βιβλίο αυτό προσφέρει την ευκαιρία στους αναγνώστες του να γνωρίσουν την τοπική ιστορία, την παραμερισμένη από τα σχολικά προγράμματα. Οι συγγραφείς που το γνωρίζουν αυτό, όντας εκπαιδευτικοί, επιχειρούν να διδάξουν και έξω από τα περιορισμένα πλαίσια της σχολικής αίθουσας και του αναλυτικού προγράμματος, προσφέροντας το ”μέγιστον μάθημα”».
(από τον πρόλογο του Ν. Ε. Παπαδογιαννάκη, επίκουρου καθηγητή του Πανεπιστημίου Κρήτης)
Το βιβλίο «Θεωρία Λογοτεχνίας – Δομισμός και Σημειωτική» έρχεται να καλύψει τις ανάγκες όσων διδάσκουν και διδάσκονται λογοτεχνία, αισθητική, θέατρο και όσων ασχολούνται με κάθε αντικείμενο που έχει σχέση με το λόγο. Το πόνημα αυτό απευθύνεται σε απλούς αναγνώστες, ειδικούς μελετητές, σπουδαστές, κάθε ενδιαφερόμενο για τη λογοτεχνία και κάθε έργο λόγου. Δίνει επίσης απαντήσεις σε καίρια ερωτήματα, όπως: Πώς θα συλλάβουμε το βαθύτερο νόημα ενός λογοτεχνικού έργου; / Πώς προσεγγίζεται ένα νεωτερικό κείμενο; / Τι είναι δομισμός; / Ποια νέα πεδία ανιχνεύει η σημειωτική στη λογοτεχνία; / Τι είναι το Σημειωτικό τετράγωνο και η Σημειωτική των Παθών; / Πόσο και πώς προάγεται η ανθρώπινη σκέψη με την ευρύτερη και βαθύτερη πρόσληψη των έργων του λόγου στην εποχή μας; / Ποιοι δρόμοι θα μας οδηγήσουν στην καλύτερη προσέγγιση, κατανόηση και απόλαυση ενός κειμένου;
Από τον Πινέλ, τον Τιουκ, τον Βάγκνιτς [Pinel, Tuke, Wagnitz] και μετά, γνωρίζουμε ότι οι τρελοί, για ενάμιση αιώνα, υποβλήθηκαν στον κανονισμό αυτού του εγκλεισμού, καθώς και ότι μια μέρα θα τους ανακαλύψουμε μέσα στις αίθουσες του Γενικού Νοσοκομείου μέσα στα απομονωτήρια των κατέργων• θα αντιληφθούμε ότι είχαν αναμειχθεί με τον πληθυσμό των “Workhouses” ή των “Zuchthausern” [σωφρονιστηρίων]. Ωστόσο, δεν συνέβη ποτέ να διευκρινισθεί με σαφήνεια ποια ήταν εκεί η καταστατική θέση τους, ούτε αποσαφηνίσθηκε ποτέ τι νόημα είχε αυτή η γειτνίαση, που φαινόταν να καθορίζει την ίδια πατρίδα για τους φτωχούς, τους ανέργους, τους κατάδικους και τους παράφρονες. Πίσω από τους τοίχους του εγκλεισμού θα συναντήσουν τους τρελούς ο Πινέλ και η ψυχιατρική του ΙΘ΄ αιώνα• εκεί και θα τους αφήσουν –ας μην το λησμονούμε– κομπάζοντας ότι τους «απελευθέρωσαν». Από τα μέσα του ΙΗ΄ αιώνα, η τρέλα συνδέθηκε με αυτήν τη γη του εγκλεισμού και με τη χειρονομία που της την υπεδείκνυε σαν τον φυσικό της χώρο.
Τι αποκαλύπτει ο δημοσιονομικός και χρηματιστηριακός σεισμός που μας συγκλονίζει σήμερα; Εάν όντως βιώνουμε μια κρίση, με την πλήρη σημασία του όρου, δεν είναι δυνατή καμία επάνοδος στην προηγούμενη κατάσταση. Συνεπώς είναι αναγκαίο να επινοήσουμε εκ νέου. Ωστόσο το καινοφανές μάς κατακλύζει!
Στη γεωργία, στις μεταφορές, στην υγεία, στη δημογραφική ανάπτυξη, στην πληροφορική, στις συγκρούσεις, γιγάντιες αναταράξεις έχουν μετασχηματίσει τις συνθήκες ζωής όσο ποτέ άλλοτε στην ιστορία. Μόνο οι θεσμοί μας δεν έχουν αλλάξει.
Ιδού λοιπόν μία από τούτες τις βαθιές ρήξεις: ο πλανήτης μας γίνεται το ουσιαστικό δρων πρόσωπο της πολιτικής σκηνής. Ποιος, εφεξής, θα εκπροσωπήσει αυτόν τον βουβό Κόσμο; Και με ποιον τρόπο; Ο Mισέλ Σερ αποδεικνύει ότι είμαστε ακόμη οι δημιουργοί του μέλλοντός μας.
Τα όρια της πορνογραφίας –αναπαράστασης του αγοραίου έρωτα στους αρχαίους Έλληνες– αλλάζουν ασταμάτητα. Παραπέμποντας τους μεν σε ό,τι το πιο σιχαμερό και αισχρό συνεπάγεται η ικανοποίηση των σεξουαλικών ηδονών, παρέχοντας στους άλλους τη δυνατότητα να χαρούν το θέαμα αυτών των πολλαπλών σαρκικών απολαύσεων, η πορνογραφία τρέφεται, θα λέγαμε, από τα αισθήματα που προκαλεί, είτε την καταδικάζουμε είτε την υπερασπιζόμαστε.
Στον αστερισμό των επτά σωζόμενων τραγωδιών του Σοφοκλή, η Αντιγόνη θεωρείται το λαμπρότερο αστέρι. Αυτή η υπερβολική, συχνά, εκτίμηση αφορούσε άλλοτε τη μορφή της ηρωίδας, άλλοτε το ίδιο το έργο, άλλοτε έναν ασαφή συνδυασμό και των δύο. «Έχετε δίκιο όσον αφορά την Αντιγόνη», έγραφε ο Σέλλεϋ στον Τζων Γκίζμπορν τον Οκτώβριο του 1821. «Τι υψηλή εικόνα γυναίκας! Και τι να πει κανείς για τα χορικά, ιδιαίτερα για το λυρικό κομμό του ισόθεου θύματος; Και οι απειλές του Τειρεσία, και το πόσο γρήγορα βγαίνουν αληθινές; Κάποιοι από εμάς έχουμε αγαπήσει μιαν Αντιγόνη, σε μια προηγούμενη ζωή κι αυτό μας κάνει να μην βρίσκουμε πλήρη ικανοποίηση σε κανένα θνητό δεσμό». Στις διαλέξεις για την Αισθητική (1820-1829), ο Χέγκελ αποκαλεί αυτό το έργο «ένα από τα υψηλότερα και τα πιο ολοκληρωμένα, από κάθε άποψη, έργα τέχνης που δημιούργησε ποτέ η ανθρώπινη προσπάθεια». Στις διαλέξεις του για την ιστορία της φιλοσοφίας, που δόθηκαν μεταξύ 1819 και 1830 επικαλείται την ηρωίδα, «την ουράνια Αντιγόνη, την ευγενέστερη μορφή που εμφανίσθηκε ποτέ στη γη»…
Ένας απαραίτητος οδηγός για τον μύθο του Οιδίποδα, το πρώτο βιβλίο που αναλύει τη μακρά και ποικίλη ιστορία του από την αρχαιότητα ως τη σύγχρονη εποχή, ενώ ταυτόχρονα παρουσιάζει μια έγκυρη επισκόπηση της πρόσληψής του, η οποία εξετάζει τον Οιδίποδα τόσο στην τέχνη και τη μουσική, όσο και στη λογοτεχνία. Ο Lowell Edmunds, Ομότιμος Καθηγητής Κλασικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Rutgers, βλέπει τις παραλλαγές του μύθου ως την κινητήρια δύναμη πίσω από την ανθεκτικότητά του στον χρόνο και τη δημοφιλία του. Αποφεύγοντας να αναζητήσει μια πρωταρχική μορφή του μύθου, ο Edmunds συσχετίζει τις αλλαγές στο περιεχόμενο του μύθου του Οιδίποδα με τις αλλαγές στο νόημά του, απορρίπτοντας την ιδέα ότι μία συγκεκριμένη εκδοχή μπορεί να αναχθεί σε επίσημη.
